Hoe maak ik tonijn klaar?

Beste lezers(es). Met een zwaar gemoed, hedenmorgen afscheid genomen van La Coruña. Met weinig wind vertrokken we om 8 uur naar Camariñas. Langs de Torre de Hércules( de oudste vuurtoren ter wereld), naar het westen. Het eerste stuk was nog enigzins te motorzeilen, na de helft van de route moesten we recht tegen de zwakke wind over een duinlandschap varen. De duinen van Schoorl waren er kleine bultjes bij. Een deining die er voor zorgde dat je het enen moment een collega uit dit flotielje goed zag en tien seconden later totaal niet. Bergen van 4 a 5 meter water rolden loom onder de Aurora door. Wel leuk.
De zon kwam er op enig moment ook bij zodat de schipper op gepaste wijze zijn siesta kon houden.
Onder het motto lands eer, lands wijs passen wij ons snel aan het Spaanse ritme aan. Om tien uur s’avonds eten begint meer regel als uitzondering te worden.
Na deze siesta deed de wind wat we er van verwacht hadden namelijk meer naar het noord-westen draaien. De zeilen werden uit de mottoballen gehaald en met welleswaar een slakken gangetje bewogen wij ons langs de kust. Een woeste kust waar je maar beter niet op stuk kan lopen. De deininggolven slaat stuk op de rotsen, hier en daar voor grote spray fonteinen zorgend.
In een eerder stadium was er op de radio ( Vee-eigt-ef heet zo’n ding in ons jargon) door diverse schepen gemeld dat de makrelen bijzonder actief waren en dat een eventuele biefstuk voor het avond menu maar terug in de koeling gelegd dienen te worden. Want er werd zoveel makreel gevangen dat een ieder vanavond aan de makreel moest. Laat die biefstuk nu net op ons menu gestaan hebben. Zo komen we er nooit van die biefstuk af.

Nadat eindelijk de zeilen uitgehangen konden worden ging de Aurora nog maar met een gangetje van drie mijl door het water. Volgens kenners de ideale snelheid om vis te vagen. Nu moet u weten dat uw correspondent nul, nul % verstand van vissen heeft en derhalve voor aanvang van deze trip de nodige expertise verzameld bij iemand die het wel kon weten n.m. Peter mijn zoon. Die adviseerde drie stukjes kunstaas. Nu is er ergens een ongeschreven wet: kleine aas, kleine vis zodat er met een bescheiden dingtje werd aangevangen. Gewoon overboord die handel,en maar wachten tot er een vis dom genoeg is om te bijten. Ojé de schipper constateerd dat die Spaanse vissen inderdaad zo stom zijn om te bijten in een stuk plastic. Een tonijn van wel 35 cm (eigelijk een klein onderkruipertje.) hangt aan de haak. Nu kun u niet veel overlaten aan de schipper. Maar een vis binnen winchen is geen probleem.
Binnen deze groep Oceaan vaarders zitten zeilers die meer visspullen als kleding bij zich hebben maar nog geen tonijn gevangen hebben. Dan komt de grootste non-visser en die vangt zomaar twee tonijnen. Au, dit doet zeer.
Maar het langszij de boot brengen van de vis is dan wel geen probleem. Nog panklaar in de kuip krijgen een andere. Eenmaal aan dek werd onder invloed van de Partij van de Dieren besloten tot een humane dood. Alcohol in de kieuwen spuiten zou de remedi zijn. De Co-shipper rent om de fles, maar indien u enigzins uw schipper kent wordt dit snel als alcohol misbruik aangemerkt. Alles op zijn tijd, het marineren komt later.
Vis op de kuipbak en een scherp mes scheiden de kop en de romp van deze tonijn. De EHBO’s onder u zullen dan weten dat dit de situatie is die aangemerkt wordt dat er iemand dood is, dus ook deze vis. Waar echter niet op gerekend was, was de berg bloed die uit zo’n vis komt. Wel een rotzooi, maar voor een goede zaak moet je wat over hebben. Terwijl de kuip werd aangeschrobd de boel wederom maar weer eens overboord gezet en voordat we er erg in hebben hangt de tweede tonijn aan de haak. Dit was een nog iets grotere dommekracht. Ondertussen waren we de invaart naar Camariñas genaderd zodat de navigatie weer alle aandacht opvroeg. Bij zo’n invaart loopt de bodem op van 100 mtr diepte naar ongeveer 30 mtr. Een Tsunami achtige golf is het gevolg. Zeker 7 mtr hoog en de remedi is volgas op de motor, al surfend met een surfplank van 12 ton naar binnen. Kicken.
Het resultaat van alle ons gevis was sushi bij het happy hour voor alle schepen. Dat is wel zo lekker, echt fantastisch. Twee uur geleden zwom hij nog,....
Aurora.