Co en Pico

Vandaag heeft Co spierpijn. Dat is het resultaat van een 10 uur durede wandeling op mount Pico. De hoogste berg van Portugal en de Azoren.
Gisteren vol goede moed om 7.15 uur vertrokken met de lokale ferry naar het eiland Pico, daar met het busje van onze gids naar boven gestuiterd, toen waren we al op 1200 meter.Ons gezelschap bestond uit 10 personen van de club waarvan 2 kinderen.
Om half tien was het dan zover, de berg op !!
We kregen instuktie hoe we moesten lopen , niet op het gravel maar op het bazalt, kleine stapjes en het aller belangrijkste, naar je voeten kijken en concentreren.
Het was heet op de berg en al het water wat ik dronk kwam langs mijn rug weer naar buiten. Halverwege de klim had de gids in de gaten dat Co het moeilijk kreeg en moest ik mijn rugzak aan hem geven zodat ik makkelijker kon lopen. Na vier en half uur klauteren en zwoegen waren we op de top en keken we in de krater van Pico, op een hoogte van 2,351 meter boven zee niveau.
Tijd voor de lunch en een welverdiende rust pauze, schoenen en sokken uit, even luchten.
De tocht naar beneden was weer op een andere manier zwaar,het was "remmen" op de benen en ook nu goed opletten.We hoefden minder vaak te stoppen om op adem te komen als op de heenweg.
Halverwege de afdaling hebben we stel meegenomen die gestrand waren.
Om 8 uur stonden weer op het punt waar we die ochtend gestard waren.
Het was een fenominale ervaring om zo'n tocht te maken, en dat is de rede van de spierpijn, maar dat had ik er voor over.


Aurora